voor zingeving, spiritualiteit en ontmoeting, omdat leven meer is …

TERUGBLIK ACTIVITEITEN 2022 JULI - DECEMBER

U kunt de foto's vergroten door erop te klikken.

15 DECEMBER 2023: LUNCHCONCERT IN ADVENTSFEER

Toen we vanmorgen de lunch gingen voorbereiden, kwamen we in een lege zaal met aan de kanten opgestapelde tafels en stoelen. Het is verbazingwekkend, dat in anderhalf uur tijd deze lege ruimte omgetoverd werd tot een sfeervolle advent/kerst zaal.
Dit was in de eerste plaats te danken aan alle attributen die Orma en Gerard meegebracht hadden: borden, bestek, glazen, placemats, kaarsen en kerstversiering.
Maar het belangrijkste was, dat Orma en Gerard ook grote pannen en schalen met allerlei lekker eten bij zich hadden. Ze hebben er dagen voor in de keuken doorgebracht. Een heel karwei, maar we hebben er van kunnen smullen!
Er was Franse preisoep, macaroni/tonijnsalade, Spaanse ovenschotel en kaastaart, kwarktaart met kersen in een glaasje en koffie/thee met arretjescake
Om 13.00 uur werden de gasten verwelkomt met een glaasje bubbels (met of zonder alcohol) en twee amuses. Orma legde het programma van de middag uit. Bovendien lag naast elk bord een mooi uitgeprint overzicht waarop alle gangen vermeld stonden. Een perfecte organisatie!
De musici Saskia en Sonja speelden prachtig op dwarsfluit en harp: het was niet voor niets een lunchconcert. Ze kregen na elk optreden een daverend applaus.
Tijdens elke gang werd volgens oude kloostertraditie een voorgelezen voor de speciale gelegenheid vandaag een kerstverhaal.
Myriam Schobben vertelde een verhaal dat ze zelf geschreven had: Twee schaapjes uit de kerststal in een zaak voor tweedehands spullen vertelden over de tijd dat ze nog bij mensen thuis stonden en wat de mensen toen zoal vertelden. Tenslotte waren zij belangrijk in de stal, want de herders en de schapen waren de eersten die bij het Kind op bezoek gingen.
De heer Engels had opgeschreven hoe het Mariabeeld uit Heughem naar het atelier in Maastricht werd gebracht om een facelift te krijgen. Het was erg glad door de sneeuw en het lukte maar met moeite. Het leek wel of Maria niet graag weg ging uit Heughem!
Mevrouw Verjans vertelde in dichtvorm, op humoristische wijze, hoe het kerstverhaal zich in het heden zou kunnen afspelen, te beginnen bij de Blijde Boodschap. helaas hebben we daar geen foto van. Mocht iemand die wel hebben dan houden we ons aanbevolen!
Tenslotte vertelde Marina Kessels een verhaal over de zoektocht van de geleerde Jodocus naar het Kind van de Vrede, dat niet te vinden was in Bethlehem of Rome, maar in Noord-Ierland, het kind van een katholieke man en een protestantse vrouw: eerst waren ze vijanden en daarna geliefden die een baby kregen.
Haar zelfgemaakte gedicht over Vrede op Aarde sloot hier goed bij aan.
De heer Engels sloot de rij, eveneens met een mooi gedicht.
Na de afscheidswoorden van Huib Joosten, voorzitter van De drie ringen, kreeg iedereen een mooie kaars met een toepasselijke spreuk:
Goede wensen voor gloedvolle kerstdagen en een lichtend 2023!

6 DECEMBER 2022: BEZOEK AAN HET NATUURHISTORISCH MUSEUM MAASTRICHT

Met een overzichtelijk groepje geïnteresseerden bezochten we het, in een prachtige oud pand in het centrum van Maastricht gehuisveste, Natuurhistorisch Museum Maastricht. Die interesse nam gedurende de rondleiding alleen maar toe, door de boeiende uitleg van onze gastheer Jac Knops. Bij de mergelwinning werden in de 18e eeuw de eerste mosasaurusfossielen gevonden. Dat was een halve eeuw vóór Darwin met zijn evolutietheorie naar buiten kwam. Men had dan ook geen idee wat men daar vond in de mergel. Jac liet ons kennismaken met zijn ‘huisdieren’ en legde uit hoe deze enorme mosasaurussen hier verzeild én aan de oppervlakte zijn geraakt. Hij toonde ons dat deze giganten met tandartsgereedschap uit de mergelblokken worden gepeuterd en vertelde over de fascinerende gedachte dat er al peuterend iets tevoorschijn komt, dat jij na ruim 66 miljoen jaar als eerste ziet en in je handen houdt, maar ook dat je na een paar uur priegelwerk ook wel weer even iets anders wilt doen. Met hem verwonderden we ons over het benige diafragma van de ogen van deze dieren. We konden zelf ontdekken dat ook een bakje mergelgruis een schat aan kleine fossieltjes blijkt te bevatten. En wist u dat vuursteen helemaal niet diep in de aarde is ontstaan maar is gevormd uit een silicaatgel dat van (zee)dierlijke oorsprong is. Nee? Nou wij ook niet, maar nu dus wél, dank zij de uitleg van Jac. Vlak in de buurt, in Rijckholt is een mijn met vuursteen van zeer hoge kwaliteit. Vuurstenen gereedschappen, gemaakt van steen uit deze Rijckholtse mijn, zijn tot in Zuid-Frankrijk teruggevonden. Ook toen wist men al dat men voor goede kwaliteit in Zuid-Limburg moest zijn! We hadden een zeer boeiende middag in een verrassend mooi museum, dank je wel Jac! We komen zeker, al dan niet met onze kleinkinderen, nog eens terug zullen. Een aanrader!

30 NOVEMBER 2022: VERANDERENDE TIJDEN - Dé pandemie, een terugblik met uitzicht?

Na twee coronajaren konden we dr Rohling eindelijk weer ontvangen en de belangstelling was groot.
Nu sinds kort Covid-19 een endemische gestalte lijkt te hebben aangenomen was het een goed moment om eens om ons heen te kijken naar de brokstukken die zijn achtergebleven, naar wat we er in positieve dan wel negatieve zin ‘aan hebben overgehouden’.
In dit verslagje kunnen en willen we natuurlijk de lezing niet overdoen. Dr Rohling heeft ons beloofd dat wij een samenvatting ervan krijgen en de aanwezigen zullen die per e-mail ontvangen.
Een aantal overwegingen van dr Rohling:
We zijn erbij bepaald dat niet wij de natuur beheersen, zoals Descartes dat benoemde, maar dat wij onderdeel zijn van die natuur, en dat natuurkrachten ook vat op ons kunnen krijgen.
Dit is een periode geweest die werkelijk iedereen persoonlijk heeft geraakt.
Het is daarmee een ervaring geworden die we wereldwijd met alle mensen, die deze twee jaar bewust hebben meegemaakt, delen. Een ervaring die de hele mensheid bindt. De tijd zal leren of we die gedeelde ervaring ten goede kunnen gebruiken.
Het Algemeen Belang, waarvan we aannemen dat de overheid daar voor zorgt werd ineens ieders persoonlijke verantwoordelijkheid. En mensen bleken bereid om ten behoeve van dat Algemeen Belang het eigen belang een trapje lager te zetten. We hebben er voor gekozen de zwakken te beschermen en niet de ‘evolutie zijn gang te laten gaan’. Men maakte keuzes tot wederzijds behoud.
Aan het begin kwam, gesteld voor een groot gezamenlijk probleem, een enorm potentieel aan solidariteit, inventiviteit en spontaniteit vrij. De gedwongen afstand bracht mensen dichter bij elkaar, de naaste kreeg een gezicht.
We probeerden het goede te doen en vertrouwden er ook op dat anderen dat zouden doen. We zagen dat ‘de meeste mensen deugen’ zoals Rutger Bregman in zijn boek beschrijft. Al was datdeugen misschien ook ingegeven door angst.
Toch bleek dit gedrag niet vol te houden en de veerkracht verslapte.
De probleemoplossing werd weer geïnstitutionaliseerd, geprofessionaliseerd, waarmee ook de spontaniteit en de urgentie van het nemen van verantwoordelijkheid langzaamaan verdween.
De wetenschap werd op scherp gesteld en heeft de achterstand op het virus uiteindelijk ingelopen, wat als een enorme tour de force mag worden beschouwd. We keken toe bij wetenschap in werking en dat zijn we niet gewoon. Onderzoek vindt normaliter buiten het zicht en in stilte plaats. Deze keer zat iedereen er met zijn neus bovenop. Er was plots sprake van zichtbare politieke besluitvorming op basis van wetenschap. Maar onze maatschappij staat in een ‘hier-en nu modus’. Wij willen antwoorden en oplossingen en wel NU. Daardoor werd de wetenschap niet altijd de tijd gegund die nodig is voor gedegen onderzoek met het bijbehorend trial-and-error-principe en voortschrijdend inzicht. Enige gelatenheid zou goed zijn voor onze geestelijke gezondheid.
De wetenschap oogstte naast heel veel lof dus ook groeiende weerstand. We vergeten te gemakkelijk dat al onze hedendaagse verworvenheden te danken zijn aan diezelfde wetenschap. In dit verband werd Churchill geparafraseerd: “wetenschap is de slechtste van alle wereldverklaringen, afgezien van alle andere”.
Wat deze wereldwijde ervaring ons zal brengen, zo zij ons al iets zal brengen, is nog niet te zeggen, dat zal moeten blijken. Zijn we ons er werkelijk bewust van geworden dat we deel zijn van de natuur en dat enige bescheidenheid ons past? De resultaten van Milieutop in Sharm-el-Sjeikh wijzen nog niet in die richting.
Toch zien we ook dat de nieuwe generaties ons aanspreken op onze verantwoordelijkheid en zij zouden een draaipunt in onze ‘meer-groter-beter-beweging’ kunnen vormen.
Hoop houden blijft altijd gerechtvaardigd, vooral als we, daar waar we kunnen, onze verantwoordelijkheid nemen en inzien dat we ook een goed leven kunnen hebben zonder overconsumptie en ongebreidelde groei. Er zijn intussen ook stromingen binnen de economie die groei niet meer als voorwaarde voor welvaart stellen.
Het was een bijzonder boeiende middag met ruimte voor onderlinge uitwisseling van vragen en gedachten, en met op het juiste moment een geanimeerde koffiepauze met iets lekkers. Het spontane applaus voor dr. Rohling was evenzeer verdiend als de lekkere fles wijn die hij als dank voor zijn lezing ontving. We kijken al weer uit naar volgend jaar!

25 NOVEMBER 2022: ROUTE VAN ZUIVERING - VRIJDAGMIDDAGWANDELING

Deze laatste wandeling van dit jaar begon bij de Sint Catharinakapel in Lemiers, waar 11 enthousiaste deelnemers zich verzamelden. Al snel verscheen de heer Bodelier van de Stichting Catharinakapel, die ons buiten al het een en ander vertelde over het gebouw. Van oorsprong is het een Romaans zaalkerkje dat stamt uit de 12de eeuw. Tot 1896 werden hier officiële kerkdiensten gehouden, toen werd de kapel aan de eredienst onttrokken omdat de nieuwe kerk aan de Rijksweg in gebruik werd genomen. De kapel heeft een aantal restauraties ondergaan, waarvan de laatste in 2015 onder meer omdat de schilderingen van kunstenaar Hans Truijen, aangebracht in 1978, waren aangetast door vocht en er barsten en scheuren begonnen te ontstaan.
Bij binnenkomst in de kapel werd iedereen getroffen door het grote contrast tussen het oeroud sober kapelletje en de moderne expressieve wandschilderingen van Truijen. Uitleg hierover was echt wel nodig om te begrijpen wat de schilder wilde uitdrukken. De meningen over deze schilderingen waren verdeeld.
Nadat de heer Bodelier ons nog wat verteld had over enkele huizen in Lemiers, begonnen we aan de wandeling. De weergoden waren met ons. De zon deed de herfstkleuren prachtig oplichten en we genoten van het uitzicht op het weidse landschap.
De tocht voerde ons verder naar Holset, waar we eerst in de gezellige herberg Oud Holset genoten van een lekker kopje koffie/thee of een biertje. Daarna liepen we nog even binnen in het Sint Lambertuskerkje, waar vooral Sint Genoveva vereerd wordt. Zij is de beschermheilige van de stad Parijs en ze wordt aangeroepen bij ziekten als infecties, pest, pokken, huiduitslag en koorts.
Na het bekijken van de Mariagrot in Holset vervolgden we onze weg weer door de prachtige natuur. Een mooie wolkenlucht maakte het plaatje compleet.
Voldaan kwamen we tenslotte weer in Lemiers bij het beginpunt en we stapten in onze auto’s op weg naar nog een mooi ritje naar huis door het Limburgse landschap.

meer...

22 NOVEMBER 2022: INFORMATIEMIDDAG OVER ERFRECHT EN TESTAMENT

Een groep van maar liefst 23 belangstellenden was naar Nieuwenhagen gekomen om te luisteren naar de zeer boeiende en heldere uiteenzetting van mr. Ghislain van Kan, notaris. Erfrecht is iets waar we onvermijdelijk vroeger of later mee te maken krijgen en het blijkt dat in de Nederlandse wet maar droevig weinig is geregeld op dat vlak. Het is dus echt van belang om goed vast te leggen hoe je wilt dat je nalatenschap wordt afgewikkeld, ook al om niet in problemen te komen met onnodig hoge erfbelasting. Aan de hand van een duidelijke powerpoint-presentatie kwamen alle facetten aan bod. tussentijds kon met vragen stellen, waar ook goed gebruik van werd gemaakt. Ruime aandacht was er voor het zogenaamde 'levenstestament' ofwel het geven van een volmacht in geval van wilsonbekwaamheid. Tenslotte werd stil gestaan bij de consequenties voor het vermogen in geval van opname in een zorginstelling. Met dank aan mr. Van Kan gingen we naar huis met veel om over na te denken! Een vruchtbare middag!

17 NOVEMBER 2022: SAMEN ETEN & SAMEN KIJKEN - HORS NORMES

We waren vandaag, na een lekkere gezamenlijke lunch, alweer toe aan de laatste film van dit kalenderjaar: de aangrijpende, confronterende en tegelijkertijd hoopgevende film HORS NORMES. Een film die het waargebeurde verhaal vertelt van twee bevlogen Parijse vrienden die zich, tegen de stroom in, bekommeren om de jongeren die buiten de normen vallen. Jongeren in de jeugdpsychiatrie die overal worden afgewezen én jongeren die zijn vastgelopen in het onderwijssysteem. Ze geven hoop aan de hopelozen. Een film over hard werken, frustratie, wanhoop, roeping, omzien naar elkaar, creativiteit, grote harten en heel veel liefde. Vooral dat laatste. We hebben zelfs zo geboeid zitten kijken dat we vergeten zijn foto's te maken en we waren het er bij de nabespreking allemaal over eens dat het weer een prachtige film was. Een film die je raakt. Een film die bij De drie ringen past.

8 NOVEMBER 2022: IN PARADISUM

Ook nu wist Anny Schreuders - Derks met haar verhalen de toehoorders weer van het eerste moment tot het slot te boeien! Geïllustreerd met beelden leidde ze ons door de periode van ziekte, overlijden en begrafenis heen aan de hand van de volksrituelen en gebruiken, die hier in Limburg onvermijdelijk alle hun oorsprong vinden in de Rooms Katholieke kerkelijke traditie. We werden herinnerd aan de 7 werken van barmhartigheid, die bijna niemand meer zo kan opnoemen maar wel heel waardevol zijn in een zorgzame samenleving: De hongerigen spijzen, de dorstigen laven, de naakten kleden, de vreemdelingen herbergen, de zieken verzorgen, de gevangenen bezoeken en de doden begraven. We maakten kennis met wonderlijke huwelijksgeschenken zoals de benodigde attributen voor de laatste sacramenten of planken voor een doodskist. We weten nu dat in de uitzet van jonggehuwden was voorzien in een doodshemd voor beiden, vaak met bijbehorende kussenslopen en lakens, die ook werden gebruikt in de huwelijksnacht, een romantische gedachte. We hebben geleerd waarom je in een doodshemd alleen een voornaam en vooral géén achternaam mag borduren en waarom trouwringen vooral niet mogen worden mee begraven, maar de naalden waarmee doodshemden zijn genaaid juist wel, liefst in stukken gebroken. En ook dat de eerste 6 weken van rouw zijn bedoeld voor de ziel van de overledene, om de weg naar de dood te vinden en het rouwjaar daarna voor de rouwende, om weer de weg naar het leven terug te vinden. We leerden het belang van rituelen en gewoontes om ons houvast en hoop te geven en dan doet het er niet meer toe of we deze zaken vandaag onder geloof of bijgeloof zouden onderbrengen, het is het houvast dat telt. En we hebben uitgelegd gekregen hoe het ganzenbordspel onze levensweg symboliseert. Het was een heel boeiende avond en we verheugen ons nu al op meer verhalen van de rasvertelster Anny Schreuders - Derks.

3 NOVEMBER 2022: VOLKSGENEESKUNST, DE BAKERMAT VAN ONZE GENEESKUNDE

Voor een zeer geïnteresseerd en betrokken groep deelnemer legde Joke van der Steen het begrip Volksgeneeskunde uit. Voor mensen zich konden wenden tot de medische wetenschap, moesten ze vertrouwen op hun eigen kennis en intuïtie. Men kon allerlei ziekteverschijnselen hebben maar het begrip 'diagnose' bestond nog niet. Men moest het doen met de behandelmethoden die van generatie op generatie (meestal moeder op dochter) werden doorgegeven. Daarbij werd gebruik gemaakt van de heilzame werking van kruiden die men in de loop van de tijden had leren kennen, maar ook aan magie, spiritualiteit en religie werden als genezend ervaren. Na dat brede spectrum te hebben belicht, werd de focus gericht op de helende werking van planten en kruiden zoals we die ook vandaag nog kunnen aanwenden. Joke had zelfgemaakte goudsbloemcrème meegebracht en ook een aantal een kruidenmixen, onder meer voor goede nachtrust en tegen verkoudheid, die we konden proeven. Sommigen smaakten beter dan anderen en een van deelnemers gaf aan de voorkeur te geven aan aardbeien die ook buitengewoon gezond blijken te zijn. Het was al met al een leerzame en geanimeerde middag waarin ook onderling waardevolle ervaringen en ook e-mailadressen werden uitgewisseld. En zoals altijd bij De drie ringen was er weer iets lekkers bij de koffie, deze keer, zeer toepasselijk, kruidkoek.

28 OKTOBER 2022: VESTINGDSTAD SITTARD - VRIJDAGMIDDAGWANDELING

De wandeling van vandaag voerde ons met een groep van 14 personen, op een zonnige en voor eind oktober uitzonderlijk warme middag (25 graden!), door vestingstad Sittard. Omdat we ons wilden focussen op het centrum van Sittard en de omliggende wallen hadden we de wandeling iets ingekort, maar het lukte ons evengoed niet om binnen het gemiddelde van 2,5 uur de wandeling af te ronden, wat veel zegt over wat deze stad te bieden heeft. De wandeling begon bij de volkstuinen die al bestaan sinds 1677. Nadat Sittard verwoest werd door de fransen, verlandden de stadsgrachten en werden deze met buitenwal en de schootsvelden omgevormd tot volkstuinen. die tot vandaag nog altijd in gebruik zijn. De overblijfselen van de kanonkelders van Fort Sanderbout passerend, ging het verder via de Agnetenwal naar de Markt met zijn monumentale panden en gezellige terrasjes. Nadat Sittard in 1243 stadsrechten kreeg en het stadje snel groeide werd een groot marktplein noodzakelijk, dat in 1300 werd aangelegd. Vanaf de markt slingeren we richting de Dominicanenwal en -klooster en de stadstuin ‘’Jardin d’Isabelle ‘. De aangrenzende Sint-Michelskerk, die dateert uit het midden van de 17e eeuw.,werd bezocht. Deze kerk is opgetrokken in zuid-nederlandse barokstijl. Vooral het imposante barokke hoofdaltaar, dat uniek is in Nederland, verdiende de aandacht. De naast gelegen Basiliek van O.L.Vrouw van het H.Hart, de eerste kerk die de titel Basiliek kreeg, werd ook even aangedaan.

In het Erfgoedcentrum ‘De Domijnen’ was een tentoonstelling te zien over de historie van Sittard-Geleen en de westelijke mijnstreek. De Sint-Petruskerk passerend was het tijd om pauze te nemen op een terrasje, met een lekker kopje koffie. Vervolgens ging het richting Begijnhof, in de middeleeuwen een sociale instelling voor de opvang van alleenstaande vrouwen en weduwen, langs het huis waar Toon Hermans heeft gewoond, om uit te komen bij het uitzicht op de noordelijke schootsvelden. Schootsvelden rondom een vesting vind je nog maar weinig in Nederland. Tenslotte bezochten wij de Ursulinentuin, behorend tot het klooster van de zusters Ursulinen, een van de kloosters die ontstonden toen ma de verwoesting in 1677, de rol als vestingstad uitgespeeld was.

Langs de graven van de zusters, gingen we, via de rozentuin naast het Toon Hermanshuis, terug naar de volkstuinen waar we waren gestart.
De wandeling heeft ons een idee gegeven van wat Sittard te bieden heeft en dat is veel meer dan we in een 2,5 durende wandeling konden bekijken. Alle reden om nog eens op het gemak terug te gaan.

27 OKTOBER 2022: BLOEMBINDEN ROND ALLERZIELEN

Met een groep van 7 deelnemers gingen we deze laatste donderdag voor Allerzielen traditioneel aan de slag met het maken van een Allerzielenstuk. Deze keer op een basis van ruw hout. Voor ieder lag een setje gereedschap, handschoenen en een schort klaar en er was in een grote variëteit aan natuurlijke materialen voorzien om mooie bloemstukken te maken.

Onder aanvoering van Orma de Graaf werd hard en enthousiast gewerkt, er werd koffie gedronken met een lekker stuk vlaai en vervolgens werd er weer hard doorgewerkt, maar de resultaten mochten er dan ook zijn. Het was een gezellige, creatieve en sfeervolle middag. Volgend jaar weer!

20 OKTOBER 2022: SAMEN ETEN & SAMEN KIJKEN - 'THE FATHER'

Met 26 tafelgenoten opende, na een geanimeerd weerzien en een lekkere en gezellige lunch, het filmseizoen van De drie ringen met de film ‘The Father’, het veelbekroonde filmdebuut van de Franse schrijver en regisseur Florian Zeller. Hij neemt de kijker mee in het hoofd van een vader die dementerende is, meesterlijk vertolkt door Anthony Hopkins. De kijker wordt deelgenoot van de verwarring die zich afspeelt in iemand die het beeld van zichzelf in de wereld langzaam verliest. Ook wordt duidelijk voelbaar gemaakt wat dit betekent voor zijn naaste omgeving, zoals zijn dochter Anne, voortreffelijk gespeeld door Olivia Colman. De filmmiddag was goed bezocht en de bezoekers waren duidelijk aangedaan en ontroerd door de hartverscheurende inkijk in het leven en de omgeving van dementerenden. Maar het klonk in het nagesprek duidelijk door dat dit meesterwerk niet gemist mag worden.

18 OKTOBER 2022: JE HOUDT HET NIET VOOR MOGELIJK, VERBEELD JE GOD OF BEELD JE HEM IN? DAT MAAKT NOGAL WAT UIT

Hoe maak je een verslag van een avond waarin werd gesproken over datgene waarvoor geen passende woorden bestaan? Hoe stel je het onvoorstelbare voor? En hoe vertel je wat er tijdens dat gesprek tussen mensen gebeurde?.
Het was een inspirerende avond waarin pastor Huub Schumacher met ons sprak over de vraag wat er in de plaats komt wanneer God verdwijnt. Afgoden, zoals het materialisme, hebben God vervangen maar ze dreigen de wereld te vervuilen en de mensen te verstikken. Hij sprak over de wijze waarop wij ons door de tijd heen een beeld van God hebben gevormd en nu nog vormen, tussen de woorden en voorstellingen door.
Dat kan een onbeweeglijk beeld zijn, in marmer gebeiteld (soms ook letterlijk) waarvan we zeggen: dit is het beeld, zo zie ik het en wie het anders ziet zit ernaast en is geen ware gelovige. Deze beeldvorming noemde hij 'inbeelding'. Je kunt ook een beeld vormen maar je intussen open stellen voor zienswijzen van anderen waardoor er een bewegend godsbeeld kan ontstaan. Een beeld dat mee-evolueert met de wereld en de mensheid. Dat is 'verbeelding'.
Huub zocht op begeesterde wijze naar woorden voor die verbeelding van wat we God (die ons roept) noemen. Voortkomend uit onze oer-behoefte aan een plek om te ankeren, gezien, gehoord en geliefd te worden. Maar de woorden, de plekken laten zich niet makkelijk vinden en als je denkt dat je ze hebt gevonden lijk je toch weer mis te grijpen. In de lezing beklemtoonde Huub Schumacher ‘die ons roept’ te zoeken in de leegte en in het 'flinterdunne geluid van de stilte'.
Hij refereerde aan meerdere hedendaagse theologen die protesteren tegen de dwingende, opgelegde beelden van het goddelijke.
Hij zocht in samenspraak met ons naar 'het verhaal van God' dat uiteindelijk alleen verteld kan worden door de keuzes die mensen maken, door de woorden die mensen vinden. Wij mensen kunnen God misschien niet benoemen maar wel samen, in wisselwerking met elkaar, 'God laten gebeuren'. Een avond waarin we ons konden laven aan de verbeelding van Huub en aan die van elkaar. Volgend jaar praten we verder.

Hiernaast kunt u het boekje downloaden dat Huub voor de lezing uitreikte om alles nog eens even rustig terug te kijken met een lijst van de literatuur waarnaar hij verwees ==>

8 OKTOBER 2022: VRIENDEN/DONATEURSMIDDAG - BEZOEK AAN HET CLEMENSDOMEIN

Op deze zonnige zaterdagmiddag in oktober werden de Vrienden/Donateurs van De drie ringen, als dank voor hun donatie, door Huib Joosten (voorzitter van de stichting) ontvangen in Clemensdomein. Namens het Clemensdomein werd iedereen hartelijk verwelkomd door Peter Kleuters, die alle 33 aanwezigen in de loop van de middag deelgenoot maakte van zijn ongelofelijk rijke kennis van de geschiedenis en van de ontwikkeling van het Domein en zijn omgeving. Na een historische schets van de omgeving van de doorwaadbare plek van de Merkelbeker Beek, waar het Clemensdomein is gesitueerd, lichtte Peter in het kerkgebouw het ontstaan van het kerkje en het domein toe, met de reeks van zijn diverse bewoners en het gebruik van de gebouwen in de loop van de eeuwen. Vervolgens werden we door hem rondgeleid door het park en de kloostertuin, waar door de beplanting de vormen van het voormalige klooster worden gemarkeerd. Alles onder een stralend zonnetje, hoewel de temperatuur toch verraadde dat het inmiddels oktober is geworden.

De middag werd afgesloten met een lekker kopje koffie of thee met een heerlijk stuk vlaai, waarbij Peter Kleuters door Huib Joosten, namens alle aanwezigen werd bedankt voor zijn voortreffelijke presentatie. Penningmeester bedankte nogmaals alle donateurs nadrukkelijk voor hun steun, waarzonder het voor De drie ringen heel moeilijk zou worden om door te gaan met het samenstellen van een programma met mooie, gevarieerde activiteiten. Als extra waardering wordt de Vrienden/Donateurs aangeboden dat zij het komend seizoen bij deelname aan activiteiten gratis een introducé(e) mogen meebrengen.

We kunnen terugkijken op een mooie en heel interessante middag en de Vrienden/Donateurs mogen ook volgend jaar weer een uitnodiging tegemoet zien voor een exclusieve Vrienden/Donateursmiddag.

30 SEPTEMBER 2022: VERRASSENDE PAADJES - WANDELING SCHINNEN

Vandaag een wandeling rondom Schinnen vergezeld van mooi weer hetgeen het geheel een zomers tintje gaf mede omdat de herfst kleuren hun intrede nog niet had gedaan en we nog konden genieten van het nog vele aanwezige groen. Ons startpunt was de Brasserie de Muldermolen tegenover de Mulderplas, in dit gebied waren vroeger veel watermolens waarvan de ‘oude’ muldermolen langs de Geleenbeek stond en dateerde uit 1339. Daar dit gebied steeds onder water liep hebben de staatsmijnen in 1948 de nieuwe muldermolen gebouwd en na een historie als graanhandel en boerenbedrijf is deze in 2015 omgetoverd in een gezellige brasserie. De weg leidde ons langs de Mulderplas een oude slikvijver van de staatsmijnen Emma en Hendrik welke sinds 1989 is ingericht als visvijver. Via deze visvijver, de oude Markt in het centrum van Schinnen gingen we naar de Geleenbeek waar de eerste paadjes zich meldden. De Geleenbeek achter ons latend volgde een lichte beklimming van de zandberg die ons richting Puth voerde. Aan de rand van Puth bleven we even stilstaan bij het kunstwerk ‘CERES’ welke vernoemd werd naar de godin van de akkers en de boeren uit de romeinse mythologie. Van hier zigzagden de paadjes langs wijngaarden, bossen en weilanden en boden ons een zeer mooi panorama van het dieper gelegen Schinnen. Aangekomen bij ‘Peters Bankske’ ontvouwde zich het mooiste uitzicht en was er tijd voor een kleine pauze met een versnapering en het vooruitzicht dat het nu alleen nog maar bergafwaarts ging. Via het Wolfhagenbos en nog veel meer verrassende paadjes paadjes ging het richting Schinnen en de Krekelberg afdalend terug naar ons startpunt. Na nog gezellig samen een versnapering in de Muldermolen genomen te hebben, werd een meer dan geslaagde wandeling afgesloten.

meer...

26 AUGUSTUS 2022: KASTELENTOCHT - WANDELING HEERLEN/VOERENDAAL

De negen deelnemers aan deze wandeling verzamelden zich op tijd bij het afgesproken startpunt: het voetbalcomplex van Weltania in Heerlen. Gerard stelde voor om meteen te gaan wandelen. De bezienswaardigheden langs de route waren voorzien van informatieborden, dus we konden zonder geprinte tekst op pad.
Meteen kwamen we in een weids landschap, al konden we nog de hoogbouw van Heerlen in de verte zien liggen. We liepen langs boomgaarden met appels en peren en onderweg konden we ook nog een paar rijpe bramen pukken. Jammer genoeg waren we nog te vroeg voor de echte oogst.
De eerste bezienswaardigheid was de ruïne van kasteel Eyckholt, dat in 1385 voor het eerst werd genoemd. In 1736 brandde de nabijgelegen kasteelhoeve af en het kasteel werd steeds bouwvalliger. Bij de kasteelruïne zijn delen van de gerestaureerde ronde weermuur met schietgaten uit de 15e eeuw nog zichtbaar.
De wandeling ging verder langs de Geleenbeek, die nu maar een armetierig stroompje was door de droogte. Plotseling werden we verrast door de prachtig aangelegde tuin van kasteel Terworm. Het kasteel dateert waarschijnlijk uit 1400 en werd bewoond door diverse adellijke families. Halverwege de 16e eeuw brandde het kasteel vrijwel volledig af. Het huidige complex dateert grotendeels uit de 17e eeuw en is nu eigendom van de hotelketen Van der Valk, die er een juweeltje van gemaakt hebben. De prijzen van de lunches en diners op de menukaart, die ophing bij de ingang zijn, daarom dan ook aan de hoge kant!
Net toen we kasteel Terworm verlieten, begon het te regenen. Eerst een paar spatjes, maar toen een flinke bui, die aanhield tot we in Voerendaal kwamen. Wel een verademing na al die hitte van de afgelopen dagen.
In het centrum van Voerendaal zagen we de kerk. Deze is de enige door een paus (Leo IX) ingewijde kerk van Nederland, zo vertelde Huib ons.
Het was net droog genoeg om op een terrasje neer te strijken en te genieten van een kop koffie of thee. Daarna waren we weer fit genoeg om de wandeling te vervolgen richting kasteel Cortenbach, een prachtig geheel, al zou het met de zon erbij mooier geweest zijn. Het oorspronkelijk kasteel was een burcht uit de 14e eeuw. In 1682 werd het kasteel gekocht door de Akense wolhandelaar Herman Lamberts, die het gebouw ingrijpend liet verbouwen. Het enige dat overeind bleef staan waren de twee ronde torens, vermoedelijk de hoektorens van de voorburcht. Het huidige herenhuis stamt uit 1713.
Door de nu lichte regen wandelden we weer terug naar de beginplaats, waar we voldaan in onze auto’s stapten. Het was de moeite waard geweest om de natuur rondom Heerlen te verkennen.

29 JULI 2022: WOUD, WATER EN WIJDSE VERGEZICHTEN - WANDELING SWEIKHUIZEN

De wandeling van deze maand voerde ons door het Landschapspark De Graven.
In 1999 namen de (toenmalige) gemeenten Sittard, Geleen en Schinnen het initiatief om een toegankelijk natuurgebied in het buitengebied van de drie gemeenten te realiseren.
Bekende highlights zijn Kasteel Terborg, de Schienswei, de Mulderplas en projecten aan de Geleenbeek. Recreatie werd bevorderd door het aanleggen van routewerken voor wandelaars, fietsers en ruiters. Met een twaalftal wandelaars gingen we van start bij Gasterie De Bokkereyer, het hoogste punt van Sweikhuizen waar wij meteen al konden genieten van mooie vergezichten, zelfs tot Parc Imstenrade met de hoogst gelegen woontoren van Nederland!
Na de Hoeve Stammenhof (een rijksmonument uit 1772) gepasseerd te zijn begon een lange afdaling naar kasteel Terborg waar we even stil bleven staan bij haar geschiedenis. Daar de route ons verwees naar het Danikerbos moesten wij de helling nog eens nemen maar dan bergop, een pittige inspanning! Maar we zitten nu eenmaal zuid-limburg! Aan de rand van het Danikerbos ontvouwde zich een geweldig uitzicht over Geleen en Sittard met aan de verre horizon zelfs de Clauscentrale in Maasbracht. Omdat wij geruime tijd in open veld gelopen hadden met een fel zonnetje was het een verademing om het bos in te duiken, waar ons de volgende helling te wachten stond maar dan afdalend, wat ook een uitdaging bleek die fier werd doorstaan. Na deze inspanningen kon ons gezelschap even ontspannen op het terras bij De Dikke Daniker, met een lekker drankje waar iedereen wel aan toe was. Wij vervolgden de weg langs de Geleenbeek en de visvijvers van De Driepoel en werden we getrakteerd op weer een prachtig stukje natuur dat men eigenlijk niet mag missen. Daar het startpunt op het hoogste punt van Sweikhuizen ligt moesten wij nog eens de berg beklimmen. Maar het mooie centrum leidde ons af van de inspanning en voldaan van deze wandeling met een serieus sportief gehalte bereikten wij het beginpunt van onze wandeling. We werden aangenaam verrast met de aanwezigheid van een ijskar waar onze groep zichzelf nog eens beloonde met een heerlijk en zeer verdiend ijsje!

1 JULI 2022: PICKNICKWANDELING EYS

Wie de video (hieronder) van deze wandeling bekijkt , heeft eigenlijk bijna geen verslag meer nodig. De beelden spreken voor zich: een blijde groep (9) wandelaars die door het prachtige Limburgse heuvelland trekt, af en toe stilstaand om een kasteel, een beek of een dorpje te bewonderen of om gewoon weer op adem te komen bij het beklimmen van een steile heuvel om daarna te genieten van een fantastische picknicklunch.
De wandelaars verzamelden zich bij het Herdenkingsmonument van de Tweede Wereldoorlog in Eys. Onder leiding van Ruud daalden we af naar Wittem, waar we even een blik wierpen op het klooster van de Redemptoristen met de Gerarduskapel, maar daarna staken we de weg over en liepen we door een weiland, waarvandaan we een prachtig uitzicht hadden op de achterkant van kasteel Wittem met stallen en koeien, een idyllisch plaatje. Daarna werd het parcours wat moeilijker, want we gingen de Gulperberg beklimmen, een halve kilometer bergopwaarts. We werden wel beloond met prachtige uitzichten en tenslotte bereikten we het hoog boven ons uit torende Mariabeeld boven op de berg. De afdaling naar het dorp Gulpen ging over smalle paadjes en op het einde een flinke trap. Zo overbrugden de afstand al snel en liepen we door het centrum van het dorp langs de Geul. Daarna volgden we de oever van de Gulp, om weer langzaam terug te keren naar het beginpunt. Orma en Gerard hadden voor ons een uitgebreide picknicklunch klaar staan. Op de foto’s zijn alle lekkernijen te zien. Ruud had een heerlijke ouderwetse aardappelsalade gemaakt met een mooie garnering. Orma had gezorgd voor wraps, knoflookboter en notencakejes. Voor de liefhebbers was er fruit en yoghurt. En natuurlijk koffie, thee en water.
Iedereen was vol lof over deze middag en de organisatoren kregen veel complimenten. Dit heeft ons doen besluiten om het volgend jaar weer een picknickwandeling op het programma te zetten!