TERUGBLIK ACTIVITEITEN 2025 JULI - DECEMBER
Scrollt u door om alles te zien - U kunt de foto's vergroten door erop te klikken.

25 OKTOBER 2025: LAATSTE VRIENDEN/DONATEURSMIDDAG

Terwijl je de paraplu nauwelijks kon open houden in het gure herfstweer stroomden de 28 deelnemers binnen, op deze laatste Vriendenmiddag van DE DRIE RINGEN. Terwijl men genoot van koffie of thee met lekkernijen, heette Leo Arets, als voorzitter. iedereen welkom.
Hij bedankte de vrienden voor hun steun en donaties gedurende de afgelopen jaren.
Vervolgens bedankte hij de nog actieve vrijwilligers van DE DRIE RINGEN en stelde hen met name voor: Huub Bergsma, penningmeester en programmaraadslid, Orma de Graaf, secretaris en programmaraadslid, Svetlana Heurkens, gastvrouw en programmaraadslid.
Marina Kessels, gastvrouw en programmaraadslid kon er wegens ziekte helaas niet bij zijn. Wij wensen haar beterschap!
Orma en Gerard mochten applaus in ontvangst nemen omdat ze, zoals altijd, weer hadden zorg gedragen voor de inwendige mens.
Met de uitspraak van Annie M.G. Schmidt: ‘Elk verhaal loopt goed af, als je maar op tijd stopt’, lichtte Leo het besluit toe om te stoppen met DE DRIE RINGEN aan het einde van het lopende seizoen, dus in het voorjaar van 2026.
Toen was het tijd om de aandacht te richten op de literaire, filosofische dichter en muzikant Leonard Cohen.
Guus Prevoo, pastoraal vrijwilliger die al meer dan 40 jaar DE DRIE RINGEN een warm hart toedraagt en samen met Huub en Gerard onze vrijdagmiddagwandelingen voorbereidt, verdiept zich al jaren in de teksten van Leonard Cohen. Hij legde uit dat Leonards diepzinnige teksten gebaseerd zijn op de Joodse traditie.
Leonard werd immers geboren in een welgesteld Joods gezin, in het Canadese Montréal van 1934. Maar hij heeft zich ook grondig verdiept in andere religies en filosofieën, waardoor zijn teksten veel elementen uit Christelijke, Boeddhistische, Hindoeïstische en Soefistische bronnen bevatten.

Het begrijpen van zijn teksten is geen kwestie taalbeheersing. Veel meer is het de kunst om als het ware achter de woorden te kijken en goed te beseffen waar Leonard zelf, op het moment van schrijven, in zijn leven op doorheen ging.
Zo lichtte Guus het lied You Want It Darker  toe, waarin Leonard in 2016 terugblikte op zijn leven. Hij zou later dat jaar overlijden. De tekst beschrijft Leonards worsteling om het goede te doen. Hoewel hij het goede wilde doen, heeft hijzelf, net als de mens in het algemeen, zo vaak gekozen voor het niet-goede, voor het donker in plaats van voor het licht.

Met de titel duidt hij op de Schepper, die blijkbaar wil dat wij worstelen met de demonen van het kwaad. Leonard maakte in zijn leven meerdere depressies door.
Bij de bekende songs Suzanne en So long Marianne vertelde Guus wie deze beide vrouwen waren die Leonard bezingt en welke rol zij in zijn leven speelden.
Het verhaal van Guus werd ondersteund door Ruud Verhoeven, troubadour uit Gulpen, die een aantal songs van Leonard Cohen zong, waaronder Suzanne en Bird on a Wire, in heel goed getroffen prachtige poëtische eigen Limburgse vertalingen.
Ook zong hij een lied waarvan de toehoorders dachten dat het ook van Leonard afkomstig was, totdat Ruud verraadde dat het een eigen compositie betrof, geïnspireerd door Leonard.
Guus vervolgde zijn uiteenzetting en vertelde over de song Anthem, dat Leonard zelf beschouwt als zijn meesterwerk en waaraan hij in een periode van 10 jaren heeft gewerkt en geschaafd.
Het lied bevat de spirituele zin There is a crack in everything, that’s how the light gets in (Alles bevat een barst, dat is hoe het licht naar binnen komt).
Over de song Famous Blue Raincoat vertelde Guus dat hij dat hoorde als een brief van de oude aan de jongere Leonard, of misschien beter van de dichter Leonard aan de minnaar. Jane staat voor de vrouw(en) in zijn leven die op de een of andere manier steeds in een driehoeksverhouding verzeilden met deze beide Leonards die elkaar levenslang in de weg hebben gezeten.
Guus benadrukte dat elke poging om de teksten van Leonard te doorgronden slechts en interpretatie is van de onderzoeker.
Als men Leonard zelf vroeg om zijn tekst te verklaren, ontweek hij het antwoord door te zeggen dat hij dat nu niet meer wist omdat de teksten in een ander nu zijn geschreven.
Natuurlijk mocht in de lezing Hallelujah niet ontbreken. Het lied is meer dan 300 keer gecoverd, een paar keer te veel naar het oordeel van Leonard.
Hallelujah (prijs de Heer) dient niet te worden gezien als slechts een eerbetoon aan God. Leonard doelt ook op de vele conflicten in de wereld die niet domweg met een hallelujah aan God te verwoorden zijn.
Guus leidde ter afsluiting nog een keer Ruud in, die zijn eigen versie van Hallelujah ten gehore bracht, waarin hij niet schuwt om het misbruik in de Katholieke Kerk in zijn tekst aan de kaak te stellen.
Beide heren kregen een zeer verdiend applaus.
Ruud gaf nog een toegift in de vorm van de, alweer heel gevoelige, Limburgse versie van Dance me to the end of love een lied dat is geïnspireerd door strijkorkesten die in de kampen tijdens de Holocaust werden gedwongen te spelen naast de crematoria. Hiermee werd deze boeiende filosofische en muzicale beschouwing van het werk van Leonard Cohen afgesloten.
Na afloop was, in de geest van Cohen, die vond dat we slechts mens worden door de ontmoeting met anderen, daarvoor volop gelegenheid, bij een (alcoholvrij) drankje, begeleid door kleine hartige gerechtjes.
Velen maakten van hiervan onder meer gebruik om Guus te danken voor de fijne uiteenzetting, Ruud voor de goed gemikte muzikale ondersteuning en de vrijwilligers van DE DRIE RINGEN voor de organisatie.
Een mooie ervaring rijker, verlieten de deelnemers de zaal en gelukkig was het inmiddels zelfs zo goed als droog geworden.

DE VOORBEREIDINGEN

DE MIDDAG

16 OKTOBER 2025: SAMEN ETEN & SAMEN KIJKEN: CONCLAVE

Bij de opening van het nieuwe seizoen van SAMEN ETEN & SAMEN KIJKEN was het als vanouds volle bak in het Sint Jansheem in Eygelshoven. Met 34 deelnemers was de zaal maximaal gevuld. Orma en Gerard  hadden lekkere soep gemaakt van zoete aardappelen, zwarte bonen en paprika met daarbij naan-brood en hun werk werd met een applaus beloond. Verder was er brood en bet diverse beleg en fruit. Als openingsfilm was gekozen voor de film ‘CONCLAVE’ gebaseerd op het gelijknamige boek van Robert Harris uit 2016. De hoofdrollen worden vertolkt door Ralph Fiennes, Stanley Tucci, John Lithgow, Lucian Msamati, Carlos Diehz, Sergio Castellitto en Isabella Rossellini. Het verhaal, dat valt in de categorie 'politieke psychologische thriller’, geeft een inkijk in het protocol dat gevolgd wordt bij het benoemen van een nieuwe paus door de kardinalen in de Sixtijnse Kapel in het Vaticaan in Rome. Het verhaal is fictief, maar weet wel vele aspecten en dilemma’s aan te raken waar de kardinalen zich over moeten buigen en overeenstemming zien te bereiken als ze, afgezonderd van de buitenwereld, in conclaaf zijn. Gedurende de 2 uren die de film duurde kon je een speld horen vallen in het St. Jansheem. Tijdens de aftiteling van de film werd rustig een kopje koffie of thee ingeschonken en was men klaar voor de nabespreking. De reacties waren overwegend positief: de spelers werden geprezen, evenals de mooie opnames en de filmmuziek. Hiermee hebben DE DRIE RINGEN de toon gezet voor een nieuwe serie films totdat het voorjaar zich zal aankondigen in 2026.

26 SEPTEMBER 2025: DUIVELSWERK IN AKEN - VRIJDAGMIDDAGWANDELING

Met 12 enthousiaste wandelaars startten we de wandeling op de markt in Aken. Guus, onze gids, heet iedereen van harte welkom onder toeziend oog van Karel de Grote, die veel voor de stad Aken heeft betekend. De Dom is een bouwwerk voort gekomen uit de hofkerk van Karel de Grote. Deze kerk werd ingewijd in 804, Karel de Grote werd hier in 814 begraven. We lopen verder naar een straatje waar een gouden beeldje in een muur is geplaatst , dit was de priester Nepomuk , patroonheilige van de biechtvaders en van de bruggen. Door zijn wijze en intelligente preken kwamen de mensen van heinde en verre naar hem luisteren. Hij werd, omdat hij de biecht van de vrouw van koning Wenceslaus niet wilde verklappen, gemarteld en in de Moldau (Praag)verdronken. In 1729 werd deze priester heilig verklaard. We lopen verder deze straat in en staan stil bij een naamplaat Reuter 1816-1899, deze ondernemende Reuter gebruikte postduiven om het gat tussen Aken en Brussel te overbruggen. Reuter is  momenteel een van de grootste persbureaus van de wereld. De pas van de wandelaars zit er stevig in de zon breekt heerlijk door, wij wandelen verder en komen langs een monument voor slachtoffers van de eerste wereldoorlog. Een stuk verder komen we bij een gedenkplaat waar het huis van oma van Anna Frank heeft gestaan, zij woonde daar met haar zus Margot vanaf 1933 tot 1934, het huis is inmiddels verdwenen. We lopen verder door een mooi stuk van Aken. Met aan de rechterkant een prachtig luxe 5 sterrenhotel met een mooie tuin, lopen we richting Lousberg. Dit is een opvallende heuvel in de stad Aken en tevens het hoogste punt. Volgens de Akense sage hadden de inwoners van Aken tijdens de bouw van hun Dom een geintje uitgehaald met de duivel. Zij beloofden hem in ruil voor geld voor de bouw van de Dom de eerste levende ziel die de Dom zou betreden. Toen de Dom af was dreven ze een wolf de Dom in. De duivel sloeg uit woede de deur van de Dom dicht, maar zijn vinger kwam tussen de deur en brak af. Uit wraak besloot de duivel, zakken vol met noordzeezand te halen om hiermee de Dom te begraven. Toen hij op weg was naar Aken kwam hij, doodvermoeid, een oud vrouwtje tegen en vroeg aan haar of Aken nog ver was. Zij herkende echter de duivel en antwoorde dat het nog heel ver was. De duivel liet daar ontmoedigd de zakken zand vallen en zo is Lousberg met heuveltjes erom heen ontstaan. Op de Lousberg staat een bronzen standbeeld van de duivel en de vrouw. Wij lopen verder de trappen op naar het hoogste punt , de helft van de wandelaars besluiten om heerlijk in het zonnetje op bankjes te rusten. De andere helft komt bovenaan met een adembenemend uitzicht over Aken. Er staat ook een obelisk wat als meetpunt dienst deed. De wandeling gaat weer richting centrum Aken, waar we in een leuk café/restaurant van de Daele (met een reserveringsbordje wat naar de 3 ringen verwijst) een heerlijk drankje met gebak nuttigen. De groep bedankt Guus met net nog geen staande ovatie 😀Maar wel met een zeer gemeend applaus . En iedereen gaat weer huiswaarts maar met een fijn en zeer tevreden gevoel.

29 AUGUSTUS 2025: PURPEREN PRACHT OP DE TEVENERHEIDE - VR-MI WANDELING

Met zes enthousiaste wandelaars startten we van paardencentrum de Heihof onze mooie wandeling over de Tevenerheide. De gehoopte bloei van de hei was op diverse plekken nog goed zichtbaar maar het hoogtepunt was voorbij. Op diverse plekken waren interessante wetenwaardigheden waarvan Guus ons deelgenoot maakte. Zoals de voormalige kiezelgroeve Borger, de Rohrkolbensee  en andere meertjes die ontstaan zijn door afgravingen van zand, grint en klei. Het grootste gedeelte van de wandeling ging door Duita Naturschutzgebiet. We hebben met z’n allen weer genoten van de schitterende natuur op de Tevenerheide, van elkaars gezelschap van het aangeklede kopje  koffie onderweg. De paar druppels regen op het eind namen we graag  op de koop toe want de hei kon deze goed gebruiken!

25 JULI 2025: BUITENRING IN HET GROEN - WANDELING

Opnieuw waren de weergoden ons goed gezind. De voorspelde buien bleven uit. Met een wolkje, een zonnetje en ongeveer 22 graden was het ideaal wandelweer.
Iedereen was ruim op tijd op de parkeerplaats in Schinveld aanwezig en onze gids Guus Prevoo deed een kort welkomstoord. Hij legde o.a. uit dat de naam Schinveld naar alle waarschijnlijkheid afkomstig is van het woord ’schijnen’ in een open vlakte: dus schijnen in een veld.
De eerste vermelding van Schinveld is in de 11e eeuw. Er is een romeins graf gevonden. In de vroege Middeleeuwen was er een uitgebreide pottenbakkersindustrie die zelfs in de verre omgeving verhandeld werd. In Denemarken zijn deze potten zelfs terug gevonden gemaakt uit blauwe klei.
Onze groep zette zich in beweging richting de Merkelbeekbeek - 2 keer beek! Deze mondt uit in de Rode Beek, genoemd naar het ijzer in de grond dat regelmatig het water een rode glans geeft. We liepen verder richting de ‘Zelfkant’ en Guus vertelde over de periode dat hier rijkelijk gesmokkeld werd tussen Nederland en Duitsland. Dit gebied werd in 1949 geannexeerd en aan Duitsland weer teruggegeven.
Hier was tevens de gelegenheid om iets over de Buitenring Parkstad Limburg (N300) te vertellen. Dit is de wegverbinding door de regio Parkstad Limburg. De weg sluit de A76 bij Nuth via de gemeenten Beekdaelen, Brunssum, Landgraaf, Kerkrade en Heerlen aan op de N281 bij de Duitse grens. Het totale tracé is 25,6 kilometer. De eerste plannen stammen uit de 1960er jaren. Het zou echter tot 2005 duren voordat alle benodigde handtekeningen verzameld waren. Helaas werd dit plan alsnog vernietigd door de Raad van State. In 2014 was er een nieuwe poging en in 2015 werd het eerste traject geopend in Kerkrade. Uiteindelijk is de laatste aansluiting gerealiseerd in 2019. De oorspronkelijke kosten van 163 miljoen euro waren inmiddels opgelopen tot 451 miljoen euro.
We volgden de Rode Beek verder naar de Brunssumerheide, een circa 1800 hectare groot recreatiegebied in een natuurgebied. Uiteindelijk kwamen we in het Schutterspark, een bestaand park dat in 1952 ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de Staatsmijnen werd vergroot, vernieuwd en cadeau gedaan aan de bevolking. Vermeldenswaard was nog het Pompenhuüske en de plaquette van de beheerders Broers die hun woonplaats in WO-II ter beschikking stelden aan Joodse kinderen als onderduikers. Een toevallig langskomende wandelaarster wist aan dit verhaal nog enkele interessante details toe te voegen.
In het Schutterspark vonden we genoeg bankjes om de meegebrachte koffie, thee en wafels te nuttigen. Die vonden gretige aftrek. Tijd voor de te terugtocht en die verliep grotendeels in het naaldenbos in de schaduw, die inmiddels wel welkom was. Wederom een mooie wandeling met tevreden gezichten.