voor zingeving,  spiritualiteit en ontmoeting, omdat leven meer is …

TERUGBLIK ACTIVITEITEN 2022 JANUARI - JUNI

U kunt de foto's vergroten door erop te klikken.  

31 mei 2022: KENNISMAKING MET DE OOSTERSE ORTHODOXIE BIJ DE PAROCHIE VAN                        DE HEILIGEN JOHANNES CHRYSOSTOMOS EN SERVATIOS IN MAASTRICHT
Wat een bijzondere ochtend! We hadden ons verzameld bij het Station van Maastricht en wandelden gezamenlijk naar de Orthodoxe Kerk die gevestigd bleek te zijn in een voormalig winkelpand aan de Sint Maartenslaan waar we allerhartelijkst werden ontvangen met koffie door moeder Martha, een van de stichters en nog altijd drijvende kracht achter de Orthodoxe kerk in Maastricht en vader Sergey, de priester van deze parochie.
Eenmaal door de uitnodigend openstaande deur kwamen we terecht in een heel andere wereld. De ruimte was van onder tot boven bekleed met de prachtigste ikonen, die overigens voornamelijk door Nederlandse ikoon-schilders bleken te zijn gemaakt. Dit tot groot genoegen van moeder Martha: ‘we zijn tenslotte in Nederland’.
Zij opende de bijeenkomst met een historische schets van het ontstaan van de verschillende Christelijke Kerken. In de eerste 1000 jaar van het Christendom bestond er één Oecumenische kerk, onderverdeeld in 5 patriarchaten, Alexandrië, Antiochië, Constantinopel, Jeruzalem en Rome. Deze patriarchaten waren territoriaal bepaald en er was dus geen onderscheid in de leer.
In een zevental Oecumenische Concilies werd door deze vijf-eenheid de goddelijkheid en menselijkheid van Christus gedefinieerd, de kerkelijke wetgeving vastgelegd en de geloofsbelijdenis geformuleerd. Een van de regels werd dat vrouwen geen diaken meer mochten zijn wat er op lijkt te wijzen dat ze dat voorheen onder de allereerste christenen wél waren.
Intussen ontstonden er al debatterend en definiërend strubbelingen onderling die er uiteindelijk toe leidden dat het westerse patriarchaat Rome zich afscheidde van de oosterse patriarchaten (hiertoe flink opgejut door Karel de Grote die een Heilig Rooms Rijk wilde naar voorbeeld van het Byzantijnse Rijk). De spanningen liepen zo hoog op dat er wederzijds banvloeken werden uitgesproken die pas in 1964 door Paus Paulus VI en Patriarch Athenagoras werden opgeheven. De eenheid is evenwel tot op vandaag niet hersteld.
Vader Sergey ging vervolgens in op meer inhoudelijke vragen rondom de liturgie, de leer en het priesterschap. Het priesterschap wordt door de orthodoxe Kerk en de Kerk van Rome onderling erkend en ook de liturgie is wat structuur betreft gelijk voor beide stromingen.
Binnen de Orthodoxe kerk kunnen gehuwde mannen priester worden gewijd. Eenmaal gewijd mogen ze niet meer (opnieuw) huwen. Als een man zich ongehuwd tot priester wil laten wijden, en daarmee dus kiest voor celibatair leven, kan dat pas na zijn 40e omdat hij dan geacht wordt voldoende stabiliteit in zijn leven te hebben bereikt om een dergelijk besluit te kunnen nemen.
De Orthodoxe kerk is niet alleen een leer van de geest, maar evenzeer een fysieke beleving. Geur (wierook) gehoor (muziek) en gezicht (ikonen) doen in even belangrijke mate mee. Het interieur van de kerk is helemaal anders dan die van de westerse kerken. Er zijn geen stoelen, men staat uit eerbied voor het aangezicht van de Heer en er is geen orgel. Het enige instrument  in de orthodoxe kerk is de menselijke stem.
Dat geldt voor alle Orthodoxe kerken onder alle verschillende patriarchaten. De muziek is wel regionaal geïnspireerd.
Al met al was het een indrukwekkende kennismaking en we hopen het niet bij deze eerste kennismaking laten en zeker een keer een zondagsdienst bij te wonen.
Bij het verlaten van de kerk waren we een stuk wijzer dan toen we er binnenkwamen.

27 mei 2022: WANDELING ZINKMIJN VAN KELMIS

Vandaag een wandeling door een gebied waar twee kenmerken de boventoon voeren namelijk het zeer grote commerciële aspect en een zeer bijzonder natuurgebied het dal van Hohn dat een van de meest bijzondere natuurreservaten is van Noordoost- België. We praten over La Calamine/Kelmis, dit een Duitstalige gemeente in de Belgische provincie Luik. Het commerciële aspect komt voort uit de vondst van zink en lood en wel op grote schaal, waardoor dit de grootste zinkmijn werd van Europa. Van rond 1300 tot 1900 werd hier zink en lood gewonnen. Omdat zink een giftig erts is dat in de bovengrond voorkomt ontstond hier een zeer zeldzame flora die zich aanpaste aan de unieke omstandigheden: zinkviooltjes, zink-engels gras, zinkboerenkers, zinkblaassilene, zinkschapengras, zinkveldmuur ..... allemaal zeldzame en bedreigde planten die enkel op deze metaalhoudende bodems gedijen en dus voor bloemenliefhebbers een must. Met deze kennis op zak ging een groep van 11 personen op pad om te zoeken naar de flora en de restanten van de mijnbouw. Men stapte  vergezeld van mooi weer door weilanden, loofbossen en het Hohndal met het meanderende beekje. Na een welverdiende pauze in het prachtige dal onder het genot van een versnapering, ging het verder richting kasteel Eyneburg/Emmaburg. Deze burcht  doemde op aan het einde van de wandeling en de spontane wows waren terecht. De geschiedenis het landschap en de burcht creëerden bij de groep wandelaars uitspraken als: ‘we zijn beland in een sprookjeswereld’. Dus een betere afsluiting kan men zich niet wensen. Deze wandeling verdient een langer verslag vanwege al het bijzonders onderweg, maar beter nog: trek je schoenen aan beleef het zelf.

12 mei 2022: SAMEN ETEN & SAMEN KIJKEN: 'I AM SAM'

Eigenlijk was het filmseizoen afgelopen, maar omdat de vertoning van 'I am Sam' in januari  niet kon doorgaan vanwege corona, had de filmcommissie besloten om deze prachtige film nog in mei te plannen. En dat was een goede keus, gezien het aantal aanwezigen. De eersten kwamen al even na 12.00 uur binnen en tenslotte was de zaal goed gevuld met 30  belangstellenden. De lunch was weer prima verzorgd en de sfeer was uitstekend, afgaand op het gezellig geroezemoes en de geur van koffie.
De film van Jessie Nelson is wel twintig jaar oud, maar het thema speelt nu nog elke dag en is daarom toch actueel. De hoofdrollen worden prachtig vertolkt door Sean Penn (Sam Dawson), Michelle Pfeiffer (Rita Harrison) en de jonge Dakota Fanning (Lucy).                 Sam Dawson is een verstandelijk gehandicapte man in Los Angeles. Ooit kreeg hij een dochter met een dakloze vrouw die hem op de dag van de geboorte verliet. Sam noemde zijn dochter Lucy Diamond naar het lied Lucy in the Sky with Diamonds van The Beatles. Sam en Lucy wonen alleen en Lucy is nu zeven jaar. Sam heeft veel steun van vier eveneens beperkte vrienden. Hij werkt als opruimer bij een Starbucks- koffiehuis.              Als Lucy zeven is begint haar intelligentie die van haar vader te overstijgen.                      Op een schoolfeest brengt Sam Lucy in verlegenheid door zijn ongewone gedrag. De andere kinderen plagen haar daarmee en Lucy zegt tegen een van hen dat ze geadopteerd is. Dat zorgt later, op Lucy's verjaardagsfeestje, voor een crisissituatie die ertoe leidt dat een maatschappelijk werkster op controle komt. Lucy wordt weggehaald bij Sam die van de rechter tweemaal per week twee uren bezoekrecht onder toezicht krijgt.    Op aanraden van een vriend zoekt Sam vervolgens advocate Rita Harrison op. Rita is succesvol maar nogal afstandelijk en heeft een huwelijk in crisis met een zoon die haar compleet negeert. Langzaam ontdooit zij door het toedoen van Sam. Zij ziet in dat liefde voor elkaar belangrijker is dan carrière. Hij doet haar uiteindelijk inzien hoeveel haar zoon voor haar betekent. Rita probeert ervoor te zorgen dat Sam zijn recht als vader over Lucy terugkrijgt. Tijdens de rechtszaak doet het Openbaar Ministerie er alles aan om te bewijzen dat Sam niet geschikt is om voor Lucy te zorgen en dat ze in een pleeggezin moet komen. Sam raakt ervan overtuigd dat hij inderdaad niet in staat is om alleen voor Lucy te zorgen en breekt.  Lucy komt in een pleeggezin terecht maar dikwijls loopt ze 's nachts weg om haar vader te zien (Sam brengt haar wel elke nacht weer netjes terug). Hierdoor gaat vooral de pleegmoeder inzien dat Lucy daadwerkelijk behoefte heeft aan haar vader. Uiteindelijk laat Lucy's pleeggezin het vaderrecht over aan Sam. Sam vindt wel dat Lucy een moeder nodig heeft en vraagt de pleegmoeder om mee voor haar te zorgen. Op het einde is Lucy een voetbalwedstrijd aan het spelen waar Sam scheidsrechter is. Ook het pleeggezin, Sams vrienden en buurvrouw Annie zijn aanwezig, alsook Rita en haar zoon die een verbeterde relatie hebben. Een happy end dus!!
De aanwezigen waren erg geraakt door deze film en onder het genot van een kop koffie werd er nog een hele tijd nagepraat.
Deze film deed ons inzien dat leven meer is ...

29 april 2022: MARIAWANDELING MAASTRICHT

In Maastricht neemt de moeder van Jezus al eeuwenlang een bijzondere positie in.

Dat was een reden voor de Drie Ringen om aan de vooravond van de Mariamaand mei, de heer Jaques Hoeckx te benaderen om een stadswandeling in het teken van Maria te begeleiden. Een negental wandelaars gingen met hem op pad. Helaas hadden twee belangstellenden zich wegens ziekte moeten afmelden. 

Wij wensen hen beterschap!

STERRE DER ZEE

Als rasechte Maastrichtenaar leidde Jacqes ons via de zogenaamde ‘Bidweg’ langs diverse Mariabeelden in de stad en 3 kapellen die aan haar zijn toegewijd. Daarnaast verzuimde hij niet om ons eveneens te wijzen op andere interessante plekken in de stad.
Een geslaagde en interessante middag die, zoals te doen gebruikelijk, gezellig werd afgesloten op een terrasje.

21 april 2022: SAMEN ETEN & SAMEN KIJKEN

Er was aangekondigd dat de film “The lady in the van” vertoond zou worden, maar toen bleek dat de gekochte dvd geen Nederlandstalige ondertiteling had, besloot Agnes op het laatste moment om de film “The inn of the sixth happiness” te gebruiken, die zij in haar filmcollectie had en die ze heel mooi vond.
Na de gebruikelijke uitgebreide lunch (voor 17 personen) vertelde zij in het kort waar de film over ging en legde ze de titel uit: Er is een oud Chinees gebruik om elkaar vijf wijzen van geluk toe te wensen: voorspoed, een lang leven, gezondheid, deugdzaamheid en een vredige oude dag. Ieder mens zal in zijn eigen hart moeten ontdekken wat het zesde geluk is in zijn leven.
De film is uit 1958 en gebaseerd op de biografie The Small Woman (1957) van Alan Burgess .
De hoofdrol wordt gespeeld door de Zweedse actrice Ingrid Bergman als Gladys Aylward, een Engelse vrouw die ervan droomt zendelinge te worden in China. Ze gaat er met de Trans-Siberische Spoorlijn heen en gaat Jeannie Lawson helpen, een oude zendelinge in het afgelegen provinciestadje Yangcheng. Zij runt een herberg ingericht voor muilezeldrijvers die daar kunnen eten en slapen. Zij probeert hen verhalen uit de bijbel te vertellen. Als deze oude dame sterft, neemt Gladys de herberg over en leert snel Chinees om in contact te komen met de bevolking. Zij weet het vertrouwen te winnen van de lokale Mandarijn, als ze aangesteld als voetinspecteur, de dorpelingen kan overhalen om het inbinden van de voeten van meisjes af te schaffen. Ze weet een gevangenisopstand te stoppen. Ze geeft onderwijs  en adopteert enkele weeskinderen. Ze ontmoet kapitein Lin Nan, die af en toe bij de Mandarijn op bezoek komt en uiteindelijk worden zij verliefd op elkaar.
Als Japan China binnenvalt wordt de stad door een luchtaanval verbrijzeld. De mensen wijken uit naar het platteland, maar Gladys blijft met 50 weeskinderen achter. Later komen nog 50 weeskinderen uit een ander dorp en met deze kinderen trekt ze de bergen over om aan de Japanners te ontsnappen. Het lukt haar om de kinderen veilig naar Seejann te brengen. Zij gaat terug naar Yangcheng. Er wordt gesuggereerd dat ze daar zal gaan wonen met kapitein Lin Nan en haar vijf geadopteerde kinderen. Een mooi einde van een ontroerende film.

11 april 2022: SLOT SCHAESBERG - GESCHIEDENIS IN UITVOERING

Op deze mooie zonnige middag verzamelden eenentwintig belangstellenden zich bij het bezoekerscentrum van het Slot. De heer Jacques Knops was onze gids en hij vertelde enthousiast over de geschiedenis en de restauratie van het kasteel. Het is in 1650 gebouwd door graaf Johan Frederik van Schaesberg. Het is opgetrokken in Maaslandse Renaissancestijl, beter bekend als de speklagenbouw. Hij kreeg 8 kinderen. Zijn vrouw Ferdinanda van Wachtendonck overleed al op 39-jarige leeftijd. Later stierf een van zijn opvolgers kinderloos, waardoor het kasteel rond 1770 leeg bleef staan. Daarna viel het ten prooi aan verval en nu staat alleen de hoofdtoren van het kasteel nog overeind.
De bedoeling van de Stichting Landgoed Slot Schaesberg wil het gebouw weer laten herrijzen, maar tegelijk willen ze een kenniscentrum zijn van restauratietechniek. Ze willen jongeren opleiden in dit vak. Het zal nog decennia duren voor het slot weer in zijn volle glorie hersteld is. Dat zullen wij dus niet meer meemaken!
Onze gids gaf een uitvoerige geschiedkundige uitleg aan de hand van een maquette en verschillende foto’ s en tekeningen. Een groot geluk was dat architect Adolf Mulder in 1881  nauwkeurige bouwtekeningen maakte van het exterieur en interieur van het kasteel. Zodoende kreeg men het fiat van de Monumentenvereniging voor de restauratie.
Na de uitleg gingen we naar buiten en bekeken eerst de opbouw van de Slothoeve. Hier wordt o.a. Naamse steen voor gebruikt. Daarna wandelden we naar de slottoren, die door een ijzeren skelet overeind gehouden wordt en waardoor het mogelijk is deze te beklimmen. Een aantal sportievelingen onder ons waagden de klim en kwamen heelhuids weer naar beneden. Onder de toren konden we ook de kelders bekijken, waar in de 18de eeuw bokkenrijders gevangen werden gehouden. Na een kleine wandeling bezichtigden we de smidse. Het gebouw is nog redelijk nieuw en opgetrokken in de stijl van een Limburgs vakwerkhuis. Hier kan men zelf  leren smeden in de oude stijl. Tenslotte bekeken we nog de tuinen
Toen waren we toe aan koffie/thee en gebak. Orma en Gerard hadden het weekend gebruikt om lekkere makrons en boterkoek te bakken. Die gingen er goed in en ze waren erg lekker. Dus veel dank hiervoor! 

(deze zonnige middag leverde zoveel mooie plaatjes op dat de fotoreportage wat uitgebreider is dan gebruikelijk)


6 april 2022: HET LICHT VAN JAN DIBBETS

Op deze koude, winterse aprilmiddag werden we ontvangen in de Theresiakerk te Ransdaal door onze gids Floor van Riel. Het doel van ons bezoek aan deze dorpskerk wordt gevormd door de ramen van de Limburgse glaskunstenaar, of beter lichtkunstenaar Jan Dibbets. Zowel deze kerk in Ransdaal als de St. Gertrudiskerk in het nabijgelegen Wijlre worden gesierd door ramen van Dibbets. Als men bedenkt dat hij ook de ramen heeft ontworpen van de Sint Bavo kathedraal in Haarlem, de Sint Nicolaaskerk in Amsterdam en zelfs de Saint Louis kathedraal in het Franse Blois, is het wel heel bijzonder dat er hier vlak om de hoek maar liefst twee dorpskerken zijn met zijn glas/lichtkunst. Floor legde uit hoe Dibbets omging met de inval van het licht en dit gebruikte om de architectuur liet versterken. Hij componeerde de ramen op haast muzikale wijze. We kregen in beide kerken ruim te gelegenheid de ramen rustig te bekijken en in de St Gertrudiskerk werden we daarbij zelfs begeleid door orgelmuziek. Na al het moois in ons te hebben opgenomen lieten we ons in Brasserie Villare verwennen met koffie/thee en heerlijke vlaai.

25 maart 2022: WANDELING 'LANGS DE WORM NAAR DE OOSTERBUREN

Na de winterstop zijn onze wandelingen weer van start gegaan en wát voor een start! Prachtig weer vergezelde een groep van 13 wandelaars op de route langs de Worm. Het startpunt was het Erholungsgebiet van Übach-Palenberg waar wij meteen geconfronteerd werden met de bouwkunsten van de Romeinen namelijk de restanten van een badhuis, een van de tien gebouwen die in deze omgeving hebben gestaan. Na het Erholungsgebiet ging het richting kasteel Zweibruggen een kasteel uit de 14 eeuw wat te bezichtigen is mits er geen bruiloft plaats vindt maar dat was wél het geval. We mochten nog een glimp opvangen van het mooie bruidspaar wat een kleine vergoeding voor de gemiste bezichtiging was. Bij de Klankbrug, die een directe verbinding vormt met ons laatste doel, het Willy Dohmen Park, en die wereldwijd een uniek kunstwerk had moeten worden, stonden we even stil omdat deze brug permanent gesloten. Het was de bedoeling geweest, een zingende brug te ontwerpen, maar dat bleek uiteindelijk niet te werken.  De 1.1 miljoen euro’s die de brug hebben gekost zingen treurig in de wind.
Aangekomen bij het Willy Dohmen Park werd een kleine pauze ingelast om bij meegebrachte koffie te genieten van het erg mooie en kunstzinnige park, dat een voormalig grindwinning gebied is. Na deze functie werd het met veel inzet van Willy Dohmen zelf omgetoverd in dit prachtige park. De wandeling ging verder langs de Worm richting Erholungspark waar wij bij een consumptie nog even de indrukken doornamen en gezellige gesprekken ontstonden naar een perfecte middag.


23 maart 2022: UITWISSELING OVER SPIRITUALITEIT

Met wat minder mensen dan zich hadden aangemeld werd het een heel geslaagde middag met een lekker baksel bij de koffie.

17 maart 2022: SAMEN ETEN & SAMEN KIJKEN: 'DOLOR Y GLORIA'

De voorbereidingen waren getroffen. De gevulde borden zagen er prima uit. Er was voor elk wat wils: iets hartigs in de vorm van een salade, brood met vlees en kaas, maar ook iets zoet zoals krentenbrood, een croissant met jam en peperkoek. Voor de gezondheid nog een paar tomaatjes en een mandarijn. Alles mooi afgedekt met een servet voor de hygiëne en het verrassingseffect! Er zouden twintig mensen komen, maar jammer genoeg waren er vijf lege plaatsen. Deze personen hebben wel iets gemist, want na de smaakvolle lunch werd een prachtige film vertoond: Dolor y Gloria van regisseur Pedro Almodóvar met een mooie hoofdrol van Antonio Banderas.
Agnes gaf eerst een goede uitleg over deze film, zodat de kijkers enigszins wisten wat ze konden verwachten. In deze film blikt een regisseur terug op zijn jeugd, zijn carrière en verloren relaties. Er zijn dus veel flashbacks die een duidelijke functie hebben. De titel van de film “Pijn en Glorie”, loopt als een rode draad door de hele film heen. Ondanks de fysieke en psychische klachten die hem plagen, weet Salvador, na een inzinking toch zijn leven als schrijver en regisseur weer op te pakken. Een hoopvol einde.
Onder het genot van een kop koffie of thee, werd er geanimeerd gediscussieerd over de inhoud van de film. Daarna vertelde Agnes nog iets over de komende activiteiten en werd de middag afgesloten. Iedereen ging tevreden naar huis, blij dat er nog twee maal een filmlunch zou volgen.

22 februari 2022: JUDIT SPREEKT TOT DE VERBEELDING 

Een zestiental aanwezigen luisteren vol aandacht naar het verhaal van pastoor Heemels over het boek Judit. Judit is onbekend in de liturgie en staat alleen in de katholieke bijbel, niet in de joodse en protestantse versie. Het is in het Grieks geschreven in de tweede eeuw voor Christus.
In de kunst is Judit echter wel sterk vertegenwoordigd, zowel in de Renaissance als in de latere eeuwen.
Pastoor Heemels legt uit dat we dit boek vooral symbolisch moeten bekijken. Hij wijst op enkele feiten die historisch helemaal niet kloppen. Het is als het ware een verhaal dat vertelt hoe het anders had kunnen gaan met de oorlogen en de verwoesting van Jeruzalem.
Judit staat voor de staat Israël. Zij overwint het kwade. Het verhaal geeft troost en hoop.
Pastoor Heemels vergelijkt haar met Maria. Zij was ook een sterke vrouw en ze wordt vaak afgebeeld met een slangenhoofd onder haar voeten. De slang (het kwade) wordt door haar verpletterd.
Eigenlijk moeten we niet kijken naar de gruwelijkheden, zoals het afsnijden van het hoofd van Holofernes, maar daardoor heen kijken en de symbolische betekenis zien van de vrede die hierdoor bewerkstelligd wordt.
Omdat de spreker verschillende keren een anekdote vertelt tussendoor is de lezing heel levendig. Dat iedereen goed geluisterd heeft, blijkt uit de vragen die gesteld worden.
Voorzitter Huib Joosten bedankt pastoor Heemels hartelijk voor de boeiende lezing.
Wij kijken uit naar de volgende!

 

17 februari 2022: SAMEN ETEN & SAMEN KIJKEN: 'DER KOMMER EN DAG'

Met een twintigtal filmliefhebbers gingen we aan tafel. Omdat een lunchbuffet, door de vele bewegingen in de ruimte die dat met zich meebrengt, deze keer nog niet binnen de regels paste, was er voor iedereen een bordje klaargemaakt met een rijk gevarieerde broodmaaltijd die bij iedereen in de smaak viel.
Vervolgens zagen we de indrukwekkende Deense film ‘Der kommer en dag’ die het verhaal vertelt van twee broertjes in een Deens kindertehuis in de zestiger jaren van de vorige eeuw.
Het bleek dat verschillende bezoekers in de film een aantal ervaringen van de broertjes herkenden. Er werd dan ook na afloop ruim over nagepraat onder het genot van een kop koffie of thee.
Het was een mooie middag en erg fijn om weer bij elkaar te kunnen komen na de afgelopen corona-winter!

 

02 februari 2022: JONA IN DE WALVIS - Lezing pastor Harrie Brouwers

Voor het eerst na de tweede lock-down konden we weer bij elkaar komen. Voorzitter Huib Joosten heet dan ook iedereen meer dan van harte welkom en begint met het uitspreken van zijn grote waardering voor Orma de Graaf, die ondanks haar ziekte, de website op een voortreffelijke manier vorm geeft, vooral ook wat betreft de teksten en video’s bij het thema: “een hart onder de riem”. Hij moedigt de aanwezigen aan hier eens naar te kijken. Hij vraagt een applaus voor Orma en de mensen in de zaal klappen enthousiast.

Hierna geeft hij het woord aan de spreker.
Een twintigtal aanwezigen luisteren met veel interesse naar de uitleg over het Bijbelverhaal van Jona in de walvis.
Pastor Brouwers begint met te zeggen, dat hij veel achtergrond informatie gaat geven, maar dat hij hoopt dat niemand zich het verhaal laat afnemen, want iedereen kan het erna toch nog op zijn eigen manier interpreteren.
Jona is één van de kleine profeten. Dat wil zeggen dat er niet veel tekst van hem te vinden is, maar 3 of vier bladzijden.
Eerst legt pastoor Brouwers de politieke en geografische situatie uit in de tijd dat het verhaal geschreven is, ongeveer 400 voor Christus, teruggrijpend op een voorval uit de achtste eeuw voor Christus.
Ninivé is dan een grote machtige stad en de vijand van Israël. Deze stad wordt later verwoest door vulkanische activiteiten.
De meeste mensen vinden Jona sympathiek omdat hij een gewoon mens is, die bang is en zelfs tegen een bevel van God ingaat.
Dat Jona drie dagen en nachten in de walvis zit, wordt naderhand uitgelegd als een verwijzing naar de dood en verrijzenis van Christus na drie dagen.
Pastor Brouwers legt de nadruk op een vergelijking met het verhaal van Sodom en Gomorra. Hierin vraagt Abraham God om de steden te sparen, ook al zijn er maar enkele rechtschapenen en God  luistert naar hem.
Jona vindt het juist niet goed van God dat hij zo barmhartig is en ziet liever dat Ninivé verwoest wordt.
De uitleg is boeiend , maar ook pittig om te verwerken. Daarom is het fijn dat er halverwege een pauze is met koffie/thee en gebak.
Na afloop zijn er nog wat vragen uit de zaal en voorzitter Huib Joosten bedankt pastor Brouwers voor zijn lezing en spreekt de hoop uit dat wij hem in de toekomst weer zullen zien.

E-mailen
Bellen